Kaç?
Çocukluğumun özeti bu güzelim Mudanya!
Kaç seyrine daha şahit olacak bekleyişimin... Sarındıkça Derya (!) denizine Bulup çıkarıyorum seni Amansız karıştığın maviliklerden. Umutlarımın imgesi bu nadide Gökyüzü! Kaç yıkımına daha tanıklık edecek gelmeyişinin... Bakındıkça Ay’daki kara silüetine Çizip canlandırıyorum seni Yeniden. Ya beni rengimden eden bu emsalsiz pişmanlığım! Kaç şiire daha adını yazdıracak yorgun kalemimin... Deli fişek sevdam! Sen öyle umursamazken şehrinde "Küçüğün" büyüyor bulanarak Hiç gitmeyecek yek sevginde. Bilmelisin diyorum şimdi Bilmelisin efsunkâr sevdam; Da/yanıyorum da kendi kaybedişime Da/yanamıyorum artık büyük gidişine. Hadi çık gel benzersiz Aşk senin nisan kırığı gözlerinde! 9.8.2015 |