Sual Bile SormuyorduGünler... Bir bir eriyordu Zaman içinde götürüyordu An her ibrette izana bir şeyler söylüyordu Gözler bakarken görmüyor, gönül hissetmiyordu Akıl ilim ve irfanla fikir haline gelmedikçe geçmiyordu İçgüdüler, bilinçaltılar, zanlar, ne derler her bakımdan hükmediyordu İnsan inandığı zaman aşk ve sevdası yoksa muhakemeden uzaksa cezp etmiyordu Ve fakat inandık ve iman ettik derken, neyi ne kadar biliyor ve tanıyordu, sual bile sormuyordu Herkes nereye gidiyorsa bizde oraya gideceğiz demekten mahcubiyet duymadan gülüyordu Mustafa Cilasun |