Bilmem anlıyor musun?

ÖYLE Mİ?



Bana ’’nasılsın’’ diye soruyorsun öyle mi?
Hâlâ sevdandan kalan hüsranın talibiyim.
Pembe gül izahıyla, yüreğimin söylemi:
Solundan koparılmış beyaz güller gibiyim.



Üstüne gam damladı mutluluğun, neşenin
Hükmü kalmadı bende sabır denen kaşenin.
Ellerimi bırakıp, döndüğün son köşenin
Yolundan koparılmış beyaz güller gibiyim.



Esiriyim... Halime acımadan gidenin...
Yeri boş lügâtımda ’’niçin’’ ile ’’nedenin’’.
Gururuna yenilen boynu bükük bedenin
Kolundan koparılmış beyaz güller gibiyim.



Bu çaresiz halime gülerken cümle âlem
Ayrılık rüzgarıyla kavurdu onca elem.
Gidişinle beraber yıkıldı gönül kalem
Elinden koparılmış beyaz güller gibiyim.



Lisanından ayrıyım bütün kökenlerimle
Pusudayım... Mazide kaybolan günlerimle.
Soldum işte...Kısaca batan dikenlerimle
Dilinden koparılmış beyaz güller gibiyim.



Sükûttayım, aldanmış, fazlaca kandırılmış
Ölünüm. ’’Yaşıyor’’ san toprağa bandırılmış.
Çılgınca seviyorken, sürgüne gönderilmiş,
İlinden koparılmış beyaz güller gibiyim.



’’Yaş olup kirpiğime vurma’’ demiştin ya sen
O gün bugün duruyor aşka işlenen desen.
Sanki bir kasırgayım şiddetle sana esen
Dalından koparılmış beyaz güller gibiyim.



ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
KAYIP DÜŞLER.../ 10/ 2011/ 23:50