perçinleşmişliğin en güzel şekli
seni sevmek,
meteliğe kurşun sıkarken..
canım benim,
bu sevda nasıl paklanır
yanarken yüreğim,
ne sen sor ne ben cevap vereyim,
can tanem benim...

yalnızlıklardan bir kaf dağı
yaptım,
içine
seni koymam neyi değiştirir
ki,
ağzı yok kalbi ona keza
o da
yok,
teselli desem
o
bile mechul..
aranıyor sensizlik diyarların
da,
yokluklar
ne göz çıkarıyor ne de kaş
dikerken özlemlere
hasretlik,
ben
aşk olam
sende sevda
bitsin artık bu sessizlik...

bu
bir arzu
ta derinliklerinden fışkıran,
çerçevesi mavilere
boyanmış,
akan zamana derya olurken
sellerin eli mahkum,
çizdiği yol belli
mecburiyetin
gazabı
gibi..
çivilenmiş sanki..
sev
veya
sevme
yine
de
o
biliyor işini..
sen
aşk de
ben de sevda
ne
fark eder
yoksa bir çaresi
rotasız bir gemi misali...

(Berlin,04.08.2015)

Talat Özgen