YOLUN MUTLULUK OLSUNYine akşam oldu sensiz Çöktü üzerime hasretinin hüznü Gökyüzü bürünürken kızıl renge Getirir esen yel kendime beni Süzülür yanaklarıma iki damla yaş Ağlamaya aşina gözlerimden Sıralanır tek sıra halinde pişmanlıklarım Konuşurum kendimle bir meczup gibi Bilmiyorum hatalı olan kim Ben suçlu aramıyorum ki Bir bedel ödenmesi gerekiyormuş Yaşarken ödüyorum bu bedeli Kim teselli edecek kim dindirecek bu hasreti Gözlerinde başlayan aşkımın Varsın ayrılık olsun esareti Sen de bir gün anlayacaksın Ölümsüz aşklarda nasıl tükenildiğini İşte o gün beni getir aklına Eğer varsa yüreğinde yerim Kim bilir Belki de bu sözlerimi göz ardı edeceksin Yaşanan acı tatlı ne varsa Üzerine bir çizgi çekip elveda diyeceksin Sana mutluluk dilemekten başka Bir seçenek bırakmadın bana Çıkma bir daha karşıma Yokluğuna alışırım zor da olsa Bırak beni kendimle başbaşa ... Refik 04 . 08 . 2015 İstanbul |