Kırgın gönlüm mecbur değilsin
Yaraları heran içinde yaşamaya
Gün senin günün güzel düşün yarını
Bırak ardında eskimiş zamanı
Birileri için düzelir diye zorlama
Yıkma sen kurduğun umutlu hayallerini

Unutma Yaşamak seninde hakkın
Hep üzülecek değilsin ya
Mutluluk bir adım kadar yakın
Unuturma unutanlara sakin
Sana anlamızsızca bakanlara
Dik gözlerini anlatırcasına bakın

Nefes almak hayatın ifadesidir
Harcanıyorsa acımadan iyi niyet
Hayat bazen acıların ihalesidir
Ayakta kalmak kendi iradesidir
Zorunlu değilse mecbururiyet
Saygı insanlığın mesafesidir

Değişmeden değiştiremezsin dünyayı
Düşünceler bir bir olgunlaşınca
Kendin sanma yüze gülen her simayı
Görmeden inanamazsın Hiçbir riyayı
Düdü diline dost diye dolaçayınca
Anlamazsın düşmanca gerçek manayı

Her dengesiz adım’da hayat koptu kopacak
Koyulursan bilinmeyen,karanlık yollara
Uçurum kıyısı gibi kırıldı kırılacak
Nereye baksan yaklaşsan Keskin bıçak
Sığınacak ,dayanacak sırtın yoksa
Ya canın yanacak,Ya sırtından vuracak

Kırgın gönlüm ne gönül kaptır vefasıza
Döktürmesin yasını,Eğirmesin başını
Düşürmesin mevlam vidandan uzak insafıza
Sıkıca şarıl bırakma, yar olana can katana
Kaptırma elini,kolunu paslaşma aşını
Açma kapını menfaatçı çıkarcı ALLAH’sıza