Evlat büyüyorsun
Sen de bir gün baba olacaksın
Babam bana nasıl yandı
Ben sana nasıl yandım
Sen de biz gibi yanarsın
Daha dün kucağımda doğdun
Herkes kız bekliyordu
Adını doğmadan ben koydum
Biliyor musun çok mutluydum
Gelişin en büyük ödülümdü
Gözüm senden başka hiçbir şeyi görmüyordu
Gururluydum çünkü sen oğlumdun
Zor be evlat zor
Baba olmak çok zor
Diğer babaları bilmem ama
Bana çok zor geldi ayrılık
Kader işte
Çok denedik olmadı
Dengeler bir türlü tutmadı
Ayrıldık diye beni suçlama
Hayatı ben zorladım sen zorlama
Sana yapamadıklarımı yüklemedim
Senden hiçbir şey beklemedim
Biliyor musun önce baba dedin
İlk adımda baba diye geldin
Unutur muyum
Hala dün gibi...

Affedilir her hata büyük özlemle
Büyümeyen çocukluğum hala gölgende
Kırılmaz darılmaz bu gönül hiçbirine
Sonsuza dek yıkılmaz o çınar bende

Zor evlat zor
Babam da bana anlatamamıştı
Ben de sana anlatamam
Baba olunca anlarsıb demişti, anladım
Sen de anlarsın
Bugün babalar günüymüş
Senden başka herkes kutladı
Ama benim için yoktu anlamı
Hadi öyle bil ki ben baba olamadım
Sadece niye kızarım bilir misin
Sana doyamadım ona yanarım
Gerisi teferruat
Unutur gidersin hayatın içinde
Hatırlarsan günün birinde
Sana kızamadığım
Sana doyamadığım
Zor evlat zor
O kadar çok ki anılarımız
Anlat anlat bitmez
Sakın... Sakın unutma
Bir baba evlada asla küsmez
Ha..bir de unutmadan
Başımı öne eğecek hiçbir şey yapmadım
Utanacak hayatım olmadı
Başım dik, alnım açık
Sakın..sakın..sakın ha
Utanma babamdan
Utanma...