0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
935
Okunma
Hep bir ayağı kırıktı sandalyemizin,
Ha devrildik ha devrileceğiz diye dengede durmaya çalıştık hep,
Biz güneşin doğuşunu seyretmek için erken uyanmadık hiç,
Biziim hayat mücadelemiz başlardı o saatlerde,gökyüzüne bakamadık hiç.
Biz çocuk adamlarız erken büyüdük,
Oyuncağımız hayat mücadelesi, onla oynarız,
Bilmeyiz park, bahçe, oyun, alanlarını,
Kundakta yüklendi yükümüz,büküldü belimiz.
Bizden iyi bilmez kimse sokakları,
Küçük ayaklarımız basmıştır her kaldırımına sokakların,
Elimizde geleceğimiz,onu satarak geçiniyoruz,
Soframızda umudumuz ya aç kalacağız yada umutsuz
5.0
100% (1)
