Oğlum
Biliyor musun ?...
Kucağıma aldığımda henüz on dakikalıktın... Çığlıklarınla hastaneyi birbirine kattın... Çığlıkları hiç sevmezdim, Ta seninkini duyuncaya kadar... Fotoğrafımızı çekmişler, Kucağımdasın... Bende şaşkınlık, sende yorgunluk var. Kaşlar, bakışlar tıpkı ben. Ancak, göz renginde oyunu bozmuşsun Canım oğlum !... Ne iyi ettin de geldin... Sen olmasan kime anlatırdım?... Çeltikdere masallarını... Gavur evlerini, Yıkık kiliseyi, Köylülerin bulduğu kraliçe heykelini. Canım oğlum! Bolu senin vatanın. Yani baba ocağın. Altın kafeslere aldanma... Korkma !... Önünde aydınlık bir yol, Yanında hep ben varım. Not:Bu şiiri 11 Şubat 1997’de dünyaya gelen oğlum için doğduktan birkaç saat sonra yazdım. Yazan:Seyfi Alp |
Evlat can.
Evlat kan.
Evlat bir insanın yarı parçası,
Şiiriniz mükemmel devamının gelmesi dileğimle.