GÖNÜLYar aşkıyla çile çekmeyen gönül Aşkın ateşinden niye kaçarsın Gözyaşıyla sevgi ekmeyen gönül Kapanmaz yarayı niye açarsın Hakikat şehrinin kapısı dardır Sabreyle dedimse sebebi vardır Canan sevdiğine elbette yardır Kaftan kafa bilmem niye uçarsın Dünyayı sevenler bilir işini Karga bile bulur kendi eşini Bırak nefsin hayal zalim düşünü Sevdiğinden uzak nara kaçarsın Yedi renk boyalı dünyanın yüzü Gülce der renksizlik dir aşığın özü Yabana atılmaz arifin sözü Her meydana girip niye saçarsın. GÜLCE |