HER ZAMAN BENİMLESİNNe zaman aklıma gelsen Oluşur beynimde flu düşünceler Gökyüzü kızıl renge bürünür Kaybolur bulutlar arasında güneş Küserim kendime bakamam aynada ki yüzüme Korkutur beni göreceklerim Damarlarımdan çekilir sanki kanım Bedenim zifiri bir karanlığa hapsolur Çınlar kulaklarımda yıkılışımın sesi Yaklaşan sanki ölüm meleğinin nefesi Korkma hazır mısın diyor Çıkan o nefesle binlerce acı Bir enkaz gibi çöküyor üzerime Uzaklaşıyor gökyüzünde ayla yıldız birbirinden Bürünüyor bulutlar mateme Ağlıyor gece ateş böcekleri eşliğinde Düşüncelerimi boğmak istiyorum ellerimle Ne zaman unutmak istesem seni Esiyor rüzgarlar hiç olmadığı gibi Mani oluyor senden kopup gitmeme Yaklaştırıyor bizi bize Umudumun içinde ki her tomurcuk zerresi Hissediyor olanları içimdeki çocuk Kapayıp gözlerini ağlıyor sessizce Atıyor adımlarını titreyerek tökezlese de Taşıyor yüzünde bitimsiz hüznü Üstünde kayıp gitse de gökyüzü Seni düşünmeden geçmiyor hiç bir anım Söylenecek o kadar çok şey var ki Es geçiyorum sığmaz satırlara Bir bezginlik var bu sabah üzerimde Sevinç çığlıklarımı bastırıyor hüzünlerim Seni seviyorum diye haykırmak istiyorum Duyarda gelir misin Biliyorum istesen de gelemezsin ... Refik 30 . 07 . 2015 İstanbul |