Ağlayan Şiir...
Şimdi çekeceğim kulağını
Kör kuyulardaki yalnızlığımın His bombaları patlayacak birazdan Kalbimin izbe hücrelerinde Sen bilmezsin arkadaş Çilelerin nasıl ağ attığını denizlerime Bir balık kadar bie Özgür değilim aslında Sevgiye gebe kalmış yüreğimin Balta girmemiş, bakir ormanlarındayım Bir ağaç gibiyim kabukları oyulmuş Çaresizim tıpkı bir ruh gibi soyulmuş Sesler duyuyorum öyle uzaklardan Diyor ki"eee ne var ne olmuş ?" Gidin işinize deli çocuklar Çocuk desem çocuk da değilsiniz ya Ah beyin hücreleri yosunlaşmış vampirler Ah kanı kuruyacası bukalemunlar İçleri dışlarına çıkmış günah palyaçoları Size ne benim yaşadığımdan Ya da öldüğümden Siz gönül eğlendirin elinizde meşk aleti Yüreğinizde idamlık ruh haleti Halet-i ruhiyeden de yırtmışız sanmayın Kuş beyinli çiçekler gibisiniz Öksürüp durmayın yalandan yere Kısmetiniz dünden bağlanmış Zaten tüm güzelliklere Şarkılar söylemek size mikalmış Oturun oturduğunuz yerde Yeşil bahçelerde yaz günü İçtiğiniz çaylardan utanın İçine ettiğiniz şu gül yüzlü Dünya’yı Terk edin tez elden Hadi marş marş Uygun adım ileri Kesin benimle dostluk diyaloğunuzu Dünya biliyor zaten Sizin ne olduğunuzu Siz ki kendi gölgesinde korkan sahte kahramanlar Siz ki yıldızları beğenmeyen zebaniler Bekleyin yakındır başınıza gömesi O gök kubbenin Ne sayısı belli Dünya’ya gelenin Ne de gidenin Yakışıklı olsa bari Son vedası ömrünüzün Canı sağolsun demeye Hakkı yok son kitaptaki Önsözünüzün Hiç bir şey kazandırmaz sizlere demek Dün dündür Bugün, bugündür... Oktay ZERRİN- BAFRA 30-07-2015- 02.13 |