Bence biz olmuş hallerimizi sıkıp yumruk yapmalıyız
Ve her nerede ayrı düşmüş bir ben varsa bulup kucaklayarak
Biz vitrinine koymalıyız
Asıl budur usul
Benliğin bahşettiği her bahsi
En güçlü biz kılmak
Ve en ücra daki mazlumu bulup
Yalnızlığını alarak biz yapmak
Biz kim miyiz?
Huzura hazır yaşamanın hazzıyız öncelikle
Yaşamayı göze aldığımız her anı hakedecek kadar varız
Birde kardeşliğimizin kulplarından her kim tutmuşsa bizden sayıp
Ölümüne sevmişiz
İhanete unutma urbası giydireni bile hain bellemişiz
Ki doruğu kıyamet dibi ilk hilkat olan bir tarihi şenlendirmişiz
Biz kanımızın rengini bir tutup
Tenimizin renklerine muhabbetimizi armağan etmiş
Kalbimizi hep bu muhabbetle terletip
Her yerde aşkı icad etmişiz
Biz her nefeste aynı biz olmak için
En haklı yerimizden kalkıp gelmiş
Cenneti umut etmişiz
Ve vakti vatanımız bilmiş
Onuda bayrak yapıp bu topraklara dikmişiz

Mutluluğun aklı yoktur
Huzur ve güven duygusunun da öyle
Çünkü akıl ancak korkuyu ve endişeyi akledebilir
Bu yüzden Allahtan korkmak
ve günahlı olmaktan endişelenmek akledenlerin işidir
Hüzün insana yakışandır denilir
Ve kederli olmak acının yangınında yunmak
Olgunlaştırır
Mutluluk akıl işi değildir
Akılla gülünmez ağlanır
Kaç kişilik olursa olsun özlemenin de aklı ermez umuda
Utanılır her hal aklın savunmacı yanıdır
Çıplaklık gibi
Yahut yalanın gerçeklik duvarına toslaması gibi
Bir tuhaf aklı vardır
Kalbin kalıbı olmayan bir aklından söz etmek
Gecenin karanlığını avuç avuç cebe koymaya benzer
İkiside İki kere ikinin onbeşbuçuk ettiği dünyaya aittir
Aynı hiç olan bişey gibi çuvala sığmaz
Ben yine öküzlerin saatsiz vaktinden harcıyorum galiba
Bu denli uzun saçlı olmamalıydı
Suyun gökten iniş macerası
İşim gücüm kalmadı
İşe güce yaramayan yanlışların ibret hesabını düşünüyorum
Oysa bana ne demek gerekiyor bazen
Aşık olmuş birisinin ayakkabı bağının çözülmüşlüğüne
Bence de ölmüşlere dair yaşamak
Kusursuz bir cinayet olur vakti öldürmek adına