Ufuktan aşarken akşam güneşi,
Yine başlıyordu, hüzünlü gece!
Yıldızlar yalnızdı, yoktur ki eşi,
Sevdiğimin adı, dilimde hece!

Kayboldu ışıklar bitti ufukta,
Gökyüzü yok oldu, beyaz bulutta,
İnan dünya standart bir kalıpta,
Çözülmek isteyen gizli bilmece!

Sevdiğim, ismini söylüyor dilim,
Aşkın, nakış nakış gönlümde kilim,
Sensiz açmıyor ki bahçemde gülüm,
Rengârenk oluyor, seni görünce!

Akşamı yaşamak, akşamı bilmek,
Değer bilmeyeni gönülden silmek,
Seninle ağlayıp, seninle gülmek,
Gönlümün hayali, her şeyden önce!

Dertli tecrübesin aldı dizeye,
İstedi ki güzellikler bezeye,
Dolaştı âlemi, hep sevgi diye,
Sevgiyi Hak yolda aradı bence!


ERDEMLİ-17 Temmuz 2015 Cuma
Cafer AKSAY