Ey nefret sahibi nefreti göğsümüze çalışsan da dikmeye de
Bir an sanıp elimizden tutup peşinde sürükleyebilsen de
Yeşeren umutlarımızı ülkemin bağrında söndürdüğünü sanıversen de
Benim ülkemde hayal kırıklığına uğrarsın kazandığını sandığında
Ecdadımın kanı ile sulanmış Türkiye’min her karışı bilmesen de
Mezarında kükreyerek kalkar hem sana hem bana tokat atar
Hem senin hem de benim dünyam şaşar
Gönlümüzde vatanımızda imanım kardeşliğimizi kardelen çiçeklerini kopardığın anda
Ülkemde insanımın dinine imanına söz ettiğin o anda
Yakıp yıkmaya çalıştığında hezimete uğrarsın o zamanda


Haykırışımız sessiz ve yaralı olsa da yakıp yıkmaz ezer geçeriz
Seninki belki nafile bir çırpınış eceli gelen köpek misali izin vermeyiz
Yüreğimize kara kışı yerleştirsen de ülkemde her zaman bahar vardır
Ördük bu ülkeye iman ile kardeşliği el ele gönül Gönüle imanımız vardır
Hücrelerimizin her zerresinde ecdadın duası vardır iman ile işlenmiş sana hayat yoktur
Düşen her damla gözyaşında şahlanır imanım sabırla bekler yere düşmeden avuçlarım
İmanımızla ezer geçeriz yaşarsın hezimeti burası Türkiye, ecdadımızın kanıyla sulanmış
Gönlümüzde vatanımızda imanım kardeşliğimizi kardelen çiçeklerini kopardığın anda
Ülkemde insanımın dinine imanına söz ettiğin o anda
Yakıp yıkmaya çalıştığında hezimete uğrarsın o zamanda


Hangi kelimen hangi sözünde güzellik var söyler misin?
Hangi bakışında hangi adımında hayat var bilir misin gösterir misin?
Hangi dilinde rıza var merhamet var
Nefret ile kusarsın yanımıza koşarsın edepsiz edepsizliğini bilir misin?
Utanmadan akılsızlığınla aklım var yok satarım der sırıtırsın
Canı avucunda ecelini arasın yok yere işgal edersin gönülleri yan gelir yatarsın
Gönlümüzde vatanımızda imanım kardeşliğimizi kardelen çiçeklerini kopardığın anda
Ülkemde insanımın dinine imanına söz ettiğin o anda
Yakıp yıkmaya çalıştığında hezimete uğrarsın o zamanda

Kul Mehmet’im tende dilde olmazsa şükür iman kardeşlik olmaz gönülde
Düşer tene azaplar dilde gönülde nefret kin olursa her yürüdüğünde
Yoksulları garipleri anaları ağlatır çocukları yetim bırakana dersini vermezsen her gördüğünde
Düşer tene azaplar dilde gönülde nefret kin olursa her yürüdüğünde
Bir düğüm atanın düğümünü sökeriz kardeşlikle düğümü ilmiği asarız boynuna yetimi gördüğümüzde
Gönlümüzde vatanımızda imanım kardeşliğimizi kardelen çiçeklerini kopardığın anda
Ülkemde insanımın dinine imanına söz ettiğin o anda
Yakıp yıkmaya çalıştığında hezimete uğrarsın o zamanda
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)