Küçüğüm
Hatalar yapsam bile görmezden geliyorsun
Göklere çıkararak övüyorsun küçüğüm Gözlerime bakarken bir okla deliyorsun Sır dolu mabedimi görüyorsun küçüğüm Acımasız zamana methiyeler düzerek Kalem ve kâğıt ile okuyanı üzerek Gönlünün süzgecinden kelimeler süzerek Gecikmiş ömrümüze sövüyorsun küçüğüm Bir gün konuşamasak derin özlem duyarak Çentik atıp duvara hasretliği sayarak İnandığımız halde bak şeytana uyarak İsyanla dizlerini dövüyorsun küçüğüm Yasak olan meyveyi gönüllüce yesen de Sonra Hakk’a sığınıp affını istesen de Her ne kadar saklayıp belli etmem desen de Kabul et sen de beni seviyorsun küçüğüm beyazmelek |