Hızır Paşalara isyanım vardır.
Dilimin ipini çekemiyorum.
Ne dürüstlük kaldı ne ahlâk yardır.
Kelimin kepini takamıyorum.

Kaldırımdan inmem çarparlar bana.
Kötülük edenin her yanı kına.
Hüküm veriyorlar dayanıp zana.
Bilimin tüpünü yakamıyorum.

Bana ne atsalar net bulaşıyor.
Tasmalı gezenler tam dalaşıyor.
Hakları yutan baş, dik dolaşıyor.
Gülümün tipini ekemiyorum.

Ne söylersen söyle, kendin dinlersin.
Ölümcül derdinden her dem inlersin.
Duyan olmaz; ancak kapı ünlersin,
Belimin hapını çakamıyorum.

Keyfe göre yorum, ömür değerli.
Borçtan kurtaracak bulur eğerli.
Kibarlık taslayıp söyler meğerli.
Balımın küpünü dökemiyorum.

Savcı da hakîm de kendi olunca,
Her şekle uyarak günü bulunca,
Dursunî’nin gülü susuz solunca,
Zalimin hepini yakamıyorum.

Dursun Yeşil –2008