Neyine Güvenirsin
Neyine güvenirsin, nedir bu kibir gurur,
Her kes ruhunda gizli, olan manayı okur. Kimse inanmaz sana, boşuna hiç yorulma, Hak etmediğin tahta, kurulup ta oturma. Öz benliğin bir tezgâh, karakterin malzeme, Çirkinler güzel olmaz, zahmet edip bezeme. Nedir bu hırs bu haset, nedir bu kin adavet, Takdire tevekkül kıl, nerde tövbe nedamet. Laftan başka bir eser, görünmez bu halinle, Hesapta laf dinlenmez, hükümler amelinle. Umutların ham hayal, gerçeklerden kaçarsın, Bil ki yakın çevrene, pis korkular saçarsın. Güvenme şu dünyanın, aldatıcı zevkine, Kamaşmasın gözlerin, solacak renklerine Nemrutlar, firavunlar, kara leke tarihte, Fazilet hak yolunda, sadakat ve mertlikte. Yaşadığın hayata, ibretle baksan artık, Ten libasın iyice, oysa RUH cübben yırtık. Bir gün ayrılık vakti, gelecek şu dünyadan, Her halinden soracak, yeri göğü yaradan. Necdet EREM |