Kol SaatiBir bağ bozumuydu kol saatimin kırılışı Terli terli izler vardı parmak izlerimdeydi Ellerinin kokusu vadi sabun temizlemiyordu Sen vardın bitmek bilmeyen sevdan vardı Loş kokan izler devamında her daim Karşımda ydı ne kelebek konuyor du Ellerime nede sabahları abdest Alabiliyordum Kol saatim kırılmıştı bir kere Keşke kırılmasaydı diyorum zalim Kordonlar görmeseydim sizi o izleri Hissetmeseydim evrenin tek nadide İzi olur ya benim için en nadide izdin işte Ardında bıraktığın şehvet kopartıyor du Sokağımdan dağ taş çamur kuleler Hepsi birer düşman hepsi isyan İzlerinin izleri beyin damarlarımda Üstelik Çernobilli yaşıyorum Duman olmuşum ardı sıra Kol saatime gelince tamirde olmuyor Ah o izler tuz ruhunun bile Çaresiz kaldığı fukara bedevi Ey yıllar geçmişi nasıl sakladınız Benden ey kollarım siz demi bana Düşmansınız Bilemiyorum bilmekte istemiyorum Ama kol saatimi istiyorum hem de hemen Çok acil kol saatim varlığımın simgesi Sigara dumanları geçmesin nefes olsun Hayat benimle bulmuşsun İbrahim KANDAMAR 20 01.2006 |
Yıllardır nasıl sakladınız benden kollarım
Sizdemi bana düşmansınız"
bu kısım çok güzeldi arkadaşım
ama şiir bir bütündür. şimdi nasıl etsem de sizi kırmadan
söylesem, bütüne yaymak gerektiğini duyguyu ve imgeleri ustaca kullanmayı.
saygılarımla