VAH BİZE VAHLAR BİZE
VAH BİZE VAHLAR BİZE
Aylardan Temmuz, hava sıcaktı, Bayramlar eski bayramlar değildi Sahilde bir çay içmek istedi gönül, istemez olaydı Peşkirini, nalını alan, hamam sanan denizi İnmişler sahile, sanki insan seli Kaçak göçmenler diyarına dönmüş, adeta sahiller Yecücler, Mecücler, Harutlar, Marutlar, Dini sakala bağlayanlar, başını örtüp, imanı salıverenler Çıplak, bakımsız, acüze vücutlar, sahillere üşüşmüşler Benim ülkemin insanı değil bunlar, ne edep var ne haya Tufandan önceki durum mu bu? Oy uğruna, ülkeme yapılır mı bu? Misafirdir gider dersin! Dünya şehri olacak demişlerdi İstanbul’u, dedikleri bu muydu? Göçmenin dilencinin, örgütlerin dünyasına dönmüş şehrim Yabancı kaldım ülkemde İstanbul, dönmüş kocaman bir köye Köylü köyüne gitti, kalanlar yazlığına Misafirlere dar gelmiş, İstanbul bu bayramda Ya gitmezlerse Vay bize, Vahlar bize… EMİNNUR GÜLER ACAR |