GÖLGEM
’’Gölgem
indim sahile sessizce içimde yüklü bir sürü çile zor gelir kime hoş gelir bazen kimine duygularımı kemirdi umut damarlarımda sensizlik dolaşır kan yerine hüzün ağrılarım indikçe derinine bir hava boşluğuna tutunur gibiyim sevişmeleri görürsün dudaklarımda sen de artık her şeyi unut dolaşır enginlerim gri bir bulut gibi bir damla sevgi kalmamış gözlerinden iner kederlerimi süpürmüşler silinmiş hayallerim bekleyen bir yolcu misali gölgem’’ Behçet Bük 945/18.7.2015/Eskişehir |