..ÖZLEM…MİŞ…

Bunca hasret ve hüznün ardından kollarını açtı ardınca
Özlem…
Kim bilir ne kadar sıkı sıkı saracak beni
Ve yalnızlık gelip dayanacak kapıma ardından
Küsüşlerim örtecek gecelerimi sonra
İncirler olsa ne olmasa ne artık !
Ben ayvayı yedikten sonra
Kalbimi soğuttun sonbahar artığı bir Kasım’la
Kasım…kasım…kasım…
Soyunuyor müzik
Giyiniyor transparan geceliğini kimsesizlik
Kaldırıyor kenarından pikemi
İri iri gözleri açılıyor
Ve canı sıkılıyor,
Kimsesizlik kimsesizi sevmez
Orada zaten bir kimsesizlik yatmaktadır kırık gülüşüyle
Kopartılıyor yaka düğmelerim adının baş harfini aklından geçirdi diye
Bende uzun bir yola düşürdüm ardım sıra gözlerini
Sâkin olmalıyım
Sakin…
Düzelecek her şey
Düzelecek…
Diye kandırma sabaha yüzünü dönen geceyi
Güvercinlerin pislettiği teras kokularında kalbim
Gri !
Artık mavi değil,gri hülyalarım
Küfürlerimin boyutu büyüdü
İvmesiz bu günlerim
Çek elini kalbimden artık
Çek elini !
Çek !
..
Özlem…miş
Miş…miş…miş…
Geçti…geçti…geçti…


……….süleyman Altunbaş…02:18…18 temmuz 2015