Âsi Serçem !
Biliyorsun,
Mecnun leylâ için yanmış
Aslı Kerem…
Bende sen için yanmışım

Paramparçayım

Yokluğunda
Uzayan sularda oynaşır yakamozlar
Uzun yalnızlıklar ekşir içerimde
Savurur düşlerimi mavi rüzgârlar
Büyür karanlıklar yüreğimde alabildiğine
Kırılır umudum hâkim elindeki kurşun kalem gibi
Kâğıdım küser yazmayışıma
Bir karartı düşer şarkıma simsiyah
Karşıma geçip güler ” kıs kıs” bazıları
Büyür karanlık
Aşk ta takar çelmesini peşinden
Uzanırım boylu boyunca ağlara
Gülpembe bir klarnet taksimi gibi süzülürüm,
Dağılıp giderim sevdanın içinden tozlu yollara doğru

Ey vefadan nasibini almamış !
İsmine bir çizgi attım
Ve yeni yıkanmış bir gömlek gibi giydim yalnızlığımı
Ve saksıda kuruyan mor menekşeme eğilip
“sen adamı öldürürsün !”
Diye fısıldayıp,güldüm kendi kendime

Susmak en çok bu zaman zor
En çok bu zaman sevimli, çürümek
En çok okumak,kafa dağıtmak,
En çok mısralarla konuşmak,
İçerindekileri onlarla dışarı kusmak güzel

Sustum
Sessizlik “ben”im
Yalnızlığım geçiyor elinde bir kar tanesi
Gözlerinde keder…

Hadi,şöyle aklı başında bir şiir okuyun bana !
Aklımı başımdan alsın;
Kafam bozuk !

…Pazar yalnızlıklarım…25 eylül 2016 /12:58