Perişan...
Perişan...
Güneş ufuklara küsmüş doğmuyor Geceler zay olmuş yıllar perişan. Ay kararmış sanki göğe sığmıyor Yıldızlar parlamaz yeller perişan. Kalemler birbiri ile yarışır Mürekkep kurumuş toza karışır Defterler çaresiz kalmış kırışır Harfler uçup gitti diller perişan. Cümle bağdaş kurmaz heceler ağlar Şarkılar üşümüş gönüller dağlar Bülbül ötmez oldu soluyor bağlar Her taraf çöl olmuş güller perişan. Değiştik imana,pulu sarayı Seçemez olduk ak ile karayı Saygıyı çiğnedik bozduk sırayı Edep haya öldü haller perişan. Fatma adım atma talan ederler Hayatını yıkıp yalan ederler Dünyanı kendine alan ederler Köşeler pusuda yollar perişan. Fatma Alageyik. |