YAĞMUR VE HÜZÜN
Yağmur yağıyor istanbulun boş sokaklarına
Sağanak, dolu dizgin, ince bir müzik eşliğinde Parklardaki banklar sırılsıklam, ölesiye Yollarda ince bir billur ışıltısı, karanlığı delip geçen Rahmet denen şu yağmuru herkes severde; Bir ben sevemedim, oldum olası hemde. Hep hüznü hatırlatır bana yağmur Nedendir bilemem hep içim kararır yağmurda Belkide yaz çocuğu olduğumdan sevmiyorumdur Belkide bana yalnızlığı hatırlattığından... Şiddetli yağmurdan insanların kurşun yemişcesine kaçmaları, Gökyüzünün anlamsız ve iç karartıcı bir renge dönüşmesi, Romantiklerin aksine ölümdür bana yağmurda yürümesi. Beynime çakılan bir çividir adeta her yağmur damlası, Ruhuma bir hançerdir yağmurun iç gıcıklayan sesi. Dedimya, sevmiyorum yağmuru oldum olası, belkide yağmurlu bir günde olacak kalbimin son çırpınması... Cihangir Özyürük |