Teç çare sığınmak mevlaya
Acıdır ayrılık yakar canı
Viran eder hanı külhanı Tükenir ümit denen sihirli olgu Kaybolur karanlık dehlizde insan Tükenir bütün sözcükler Dil susar, yürek viran Sen ey acımasız tiran Ne istersin bilinmiyorum Biz insan oğlundan. Sen girince araya Durur zaman Dönmez olur dünya Şiirlere dökülür acılar Sığınırız mevlanın kucağına. Güler Elmalı |