zamanın bir Peygamberi Allah,ı 70yıl hiç yemeden içmeden gece gündüz tesbih etmiş... bir zaman sonra bu halvet bitince kendisine bir düşünce peydah oldu. nefsi diyordu ki 70 yıl durmadan Allah ı tesbih eden şanım pek yüce... sonra bu peygamberin başındaki bir damar bir gece ansızın sızladı durdu. öyle ki uykusu harap gecesi harap kalktı ne yaptıysa çare olmadı hatta ağrı git gide şiddetlendi. Peygamber secdeye vardı namaza durdu. huşu içinde kalınca ağrının sızının da haberi kesildi canı da unuttu alemi de... Sabah tan ağarırken bir nida duydu ’’70 yıllık ibadetin başındaki bu ağrının bir anına denk gelmedi...’’

1.
penceremde rüzgar, aklımda hayalsin
rüzgar yüzümde, hayalin içimde dans eder
bir eski keman, bir eski anı, bir eskiciyim
bu gece çaldın zamanı gerisin geriye;

sendeyim yine bir ezgi tadında
hoş içim dünden razı sende olmaya

2.
ne inciler döker gök bu gece
gözlerinden süzülür düşer ah hece
tatlı bir bela, bir bilmece
hem gizlenir, hem söylenir kendinden hece

Bir İstanbul masalı, bir gonca gül
bir söylence, dilden hiç düşmeyen

3.
hiç sevmemiş,hiç bilmemiş nedir aşk;
senden önce hiç yanmamış böyle kalp
o gözler, ah o ela gözler ne yaman cellat
o eller, sımsıcak o eller ne marifet timsali

can,dım diri diri bir can; ellerine teslim edilen
avuçlarında soldum; üstünü örttün kimseler görmeden

4.
bu gece bir peri, düşümde bana sitem eden bir peri
bir rüzgara kapılmış kanadı kırık bu peri
biraz sevdim, bir gülücük kopardı gözlerimden
ne kırık kanadı ne sitemi ne kırgınlığı sevdi beni bu peri

soluma uzanmış kollarıyla sarmıştı tenimden
başı düşmüştü sineme, fısıldıyordu ’’her kalp atışına bir ömür biçeceğim; sev beni ...

fuzuliM