AH DOSTUM ....SANKİ ORTAK MI DÜŞÜNÜYORUZ NEDİR....

***************************SÜPERSİN ŞAİRİM****************************

...............İŞÇİLER KİME GÜVENECEK ??????..............
Toplumsal yaşamla ilgili olarak yapılan tüm yasal düzenlemeler ve
fiili uygulamalar, egemen sistem hangi sınıfın çıkarlarını koruyorsa,
o sınıfın istek ve beklentileri doğrultusunda gerçekleşir. Ancak bu
durum her zaman, herkes tarafından açıkça görülemez. Aksi takdirde
insanların genel olarak sisteme, onun koruyucusu ve kollayıcısı olan
devlete olan güveni sarsılır.
Sermayenin elindeki en etkili yaptırım, işçileri fazla çalıştırma,
düşük ücret verme, işten çıkarma gibi uygulamaları istediği zaman
hayata geçirebilme imkanının olması. Fakat sistemi bir bütün olarak
ayakta tutan nihai yaptırım, devletin ezilen sınıflar üzerindeki
baskıcı gücü doğrudan harekete geçirip yetkilerini kullanabilmesi.
"Kamu düzenini sağlamak" adına haklarını arayan işçilerin karşısına
kolluk kuvvetlerini dikebilmesi. Bu nedenle, grev yapan ya da hakkını
arayan işçilerin kimi zaman dövülmesi, gözaltına alınması ya da
tutuklanmasını olağan bir gelişmeymiş gibi yansıtması.
En geniş anlamıyla işçilerin haklarını kullanmaları söz konusu olduğu
zaman devlet, sınıfsal işlevi ve genel karakterinin doğal bir sonucu
olarak, düzeni koruma bahanesiyle hemen her zaman işçilerin
karşısında, patronların yanında yer alıyor. İşçiler ise
yanlarındakileri ve karşılarındakileri tanıdıkça, kime
güveneceklerini, kime güvenmeyeceklerini kendi çalışma ve yaşam
deneyimleriyle öğrenmeye devam ediyorlar. Bu durumu somut örneklerler
üzeriden açıklayalım.
Yasal haklarını kullanarak Tek Gıda-İş Sendikası'na üye oldukları için
işten atılan Yörsan işçilerinin direnişi sürüyor. Yörsan işçileri bir
taraftan direnişlerini sürdürürken, diğer taraftan Çalışma Bakanlığı
müfettişleri ve yargının bir zahmet meseleyi inceleyip lehlerine karar
vermesini bekliyorlar. Ancak bu sürenin giderek uzaması, işçilerin
direnme gücünün şöyle ya da böyle kırılmasının önünü açmak demek. Bu
durumun da kimin işine yaradığı ortada.
Benzer bir şekilde, Sincan Organize Sanayi Sitesi'nde bulunan Birleşik
Metal-İş üyesi TEGA işçileri, çalışma koşullarının ağırlığına ve
ücretlerin düşüklüğüne tepki göstererek sendikalaştılar. Bunun üzerine
patronun işçiler üzerindeki baskıları yoğunlaştı. Yaşanan baskılarla
birlikte işten atmalar başlayınca işçiler tereddüt etmeden greve
çıktılar. Ancak grev haklarını kullanırken, benzer durumlarda olduğu
gibi, güvenlik görevlilerince tartaklandılar, sanki suç işlemiş gibi
jandarma tarafından gözaltına alındılar. Haklarını ararken, birdenbire
haksızlıkların mağduru oldular.
Yörsan'da, TEGA'da ve benzer aşamalardan geçen pek çok işyerinde
yaşananların ortak noktası, devlete ve onun yasalarına güvenerek
örgütlenen işçilerin normal yaşam koşullarında tartışmasız
güvendikleri yerlerin, iş insanca yaşamak için hakkını aramaya gelince
yanlarında değil, karşılarında olduklarını görmeleri. Sınıf
mücadelesinin sadece yasal düzenlemelerle, güvencelerle değil, bizzat
kendilerinin haklarına sahip çıkmasıyla mümkün olabileceğini
öğrenmeleri.
TEKEL işçilerinin Ankara eylemi bu açıdan ibret vericiydi. İşçiler
hafta başında TEKEL'in özelleştirilmesini engelleyebilmek için
Türkiye'nin dört bir yanından Ankara'ya geldiler. Özelleştirmeye karşı
tepkilerini dile getirdiler. Ancak akşamüzeri işçiler "Vatan sana
canım feda" dedikçe, buz gibi havada "Alın size vatan" dercesine polis
panzerlerinden püskürtülen biber gazları ve tazyikli suların hedefi
oldular. Benzer bir saldırı cuma günü İstanbul'da yaşandı. Yeri
geldiğinde her fırsatta "Türkiye güçlü bir ülkedir" diyenler,
fabrikalarına sahip çıkan TEKEL işçilerinin onurlu direnişi
karşısındaki korkularını, polis panzerleriyle, biber gazları ve polis
şiddetiyle gidermeye çalıştılar.
Yaşamını işgücünü satarak sürdüren bütün işçilerin çıkarları ortak
olduğuna göre "İşçiler kime güvenecek" sorusunun cevabı açık. İşçiler
önce kendilerine, sonra birbirlerine güvenecekler. Çünkü ancak
kendilerine ve birbirlerine güvendiklerinde, onları bölmek ve
birbirine düşürmek isteyenlerle hiçbir ortak yanlarının olmadığının
farkına vardıklarında, sömürülen bir sınıfın üyeleri olarak, neden
daha fazla güçlenmeleri gerektiğinin bir zorunluluk olduğunu
görecekler.
*******************************************************************************************
***************************************************************************
*******************************************************
**********************************
*********************