KANDIRDIN BENİ!Tanrı konuğuydum geldim kapına Ateşlere attın yandırdın beni Çekinerek baktım taştan yapına Yollara düşürdün kandırdın beni Ben olmuşum soyka kapında çırak Yürekler cenk vurur oluyor uğrak Kin ile nefreti gelsen ayırak Ham iken pişirdin kandırdın beni Beni meftun eden hoş bir bakıştı Her sohbet içinde kor bir yakıştı Huzmeli ruhundan zor bir çıkıştı Dağları aşırdın kandırdın beni Bilmezdim sevdanın acı yüzünü Karış karış gezdim mecnun düzünü Başköşeye yazdım zillet sözünü Bahis de başardın kandırdın beni Açtığım yaralar çoktur demiyor Tifüslü bit gibi kanım emiyor Ecelsiz öldürdü diri gömüyor Peşinde taşırdın kandırdın beni Özlem ÇETİN NOT .Şiirimde taşlama mecaz kırgınlık, kızgınlık her duygu var. Tifüslü bit olur mu demeyin, bit’ ten insana tifüs geçtiği gibi bit de tifüs kapmış olur :) Saygılarımla.[ /kalin |
Tanrı konuğuydum geldim kapına
Ateşlere attın yandırdın beni
Çekinerek baktım taştan yapına
Yollara düşürdün kandırdın beni
Özlem hanım çok güzeldi yürek sesiniz hayranlıkla okudum muhteşem eserinizi kutlarım candan selam olsun saygılarımla