Sessizliği dinliyorum, sessizlik beni dinliyor..



İlk defa kifayesiz gelmiyor
Dolu dolu anlatıyorum
Kendimi kendime
Ve o da beni
O kadar güzel dinliyor ki..



Sessizliği dinliyorum, ruhuma kulak kabartırken..



Derinlerde bir yerlerde
İktidardan inmişlere
Sessizliği tercüman edinmiş
Söndürülmüş fenerlere
Kulak kesiliyorum..



Sessizliği dinliyorum
Yılların unutturduğu beni
Boyunlarına parangalar takılmış
Hayallerimi
Sessizliği dinliyorum
Ve o da beni




Derken kızıllaşıyor karanlık, kullanılmamış bir gün,
daha armağan ediyor Yaratıcı..




Renkler beliriyor
Buradayım diyor varlık
Daha yok olmadım!
Ama şöyle bir soru yeşeriyor zihinlerde
Kime göre?
Bana doğmayan güneşi
Çıkamadığım yarını
Nereden bilebilirim?


Ve sessizlik bozuluyor..



Aldığın ilk nefes kadar uzak,
Verdiğin son nefes kadar yakınım diyor ecel.