Siz daha doğmadan,Hz.Amine annemizin bahçesinde,
Ve mekkenin tüm bahçelerinde,Pembe güller açmıştı.
Pembe Güller,masumiyetinizin ve zerafetinizin ifadesiydiler.
Amine annemize pembe bir gül ile sizi müjdelemişti Cebrail.

Siz doğunca sizi gül suyu ile yıkamıştı Hz.Amine ve Cebrail.
Gül kokunuzu buradan almıştı,mübarek bedeniniz.

Hz.Amine annemiz vefat edince,sizi süt emmeniz için,
Hz.Halime annemize göndermişti amcanız.
Biz beyaz gülleri o zaman tanımıştık.
Beyaz gül rengini,Hz.Halime annemizden emdiğiniz sütten almıştı.

Temizliğin,doğruluğun,iffetin.asaletin,alçak gönüllülüğün ve takvanın
İfadesiydi beyaz güller.

Sonra siz,Hz.Hatice annemizle tanışınca,bizde kırmızı güllerle tanıştık.
Kırmızı gül rengini,sizin bir sevgi deryası olan kalbinizden almıştı.
Savaşlardan sonra barış anlaşmaları yaparken,
Hep kırmızı bir gül koymuştunuz masaya.

Güllerinizin önünde ne ordular durabildi,ne kılıç ne kalkan.
Sizin dönenimizde Mekke ve Medine de küfrün sonu geldi.
Tüm kabileler birer birer iman ettiler
Ve oldular Müslüman.

Sizinle birlikte yeryüzü olmuştu bir Gülşen.
Tüm İslam alemi,o günden beri bahçelerinden gülü eksik etmediler.
Her güle baktıklarında sizi görür gözler,
Ve bir damla göz yaşı düşer,sizin aşkınızla gülün dibine.

O gözyaşı ile sulanan gül daha bir canlı ve kırmızı çıkar
Her seferinde yeniden.

Ve siz gelmiştiniz altmış üç yaşınıza.
Hücre Saadetinizin bahçesinde o güne kadar hiç açmayan
Sarı güller açmıştı.
İlk gören Hz.Aişe annemizdi.

Aynı sarı güller,Hz.Fatımanın ve Hz.Osmanın bahçesinde de açmıştı.
Sizden ayılık vaktinin yaklaştığını anlamıştı üçü birden.
Hüzün çökmüştü gönüllerine artık.
Gönüllerindeki aşkınızı göz yaşı olarak sarı güllerin üzerine akıttılar.

Sarı güller rengini sizden ayrılığın ifadesi olan hüzünden
Almıştır efendim.
Osman Dindar
İstanbul 24/02/2010