Sen Diye Diye
İstanbul’un cadde sokaklarında
Gezdirdim gözleri sen diye diye Yangını duydun mu yanaklarında Çözdürdüm gözleri sen diye diye Yangınlardan öte hale dayandım Umutlar sularda ben sende yandım Köşeyi dönüp de gelecek sandım Süzdürdüm gözleri sen diye diye Günlerimi ay eyledim yıllara Umutları pay eyledim sellere Düşlerimi tay eyledim yollara Bezdirdim gözleri sen diye diye Sellerin hükmüne etmeden isyan Mermere düşenler say ki çağlayan Marifetin bir kez olmaz mı ayan? Yüzdürdüm gözleri sen diye diye Geçmiyor bir anım gamsız, figansız Darağacım oldun yağlı urgansız Delibal’ım her gün yastık yorgansız Sızdırdım gözleri sen diye diye Celil ÇINKIR - DELİBAL |
zaman alır saatlerden saniyelerle, ümitlerin geçtigi bir hayal ötesi mekanlar.
kendimize yabancı beklentilerde bırakıp, öylesine derin özlemlerde hasretle.
anlamak ve anlatmak imkansızlıgında,kısa bir sürede hayaller kursanda ne çare.
bir yol duragından geçer gider insan, bakmak ve görmek arasında ki telaşeyle,
yolcu yolunda gerek,bir gezegenden diger gezegene dogru yolcu,illa umuduyla..
Celil bey hocam,sen sen diye yazılan mısraları okumak hüzün versede,yüreginize saglık,kaleminiz daim olsun..