Var mısın? / Yok musun?
Var mısın? / Yok musu
Meçhulden gelen sevgiliye Kavga Döğüş ve Mutluluk Gecenin karanlığından Sabahın aydınlığına Şaşırdım demesem yalan Yalandı kavgalarımız Sıkıntılarımız dağlar kadar Bir gerçek var sen ve ben Ve bitmeyecek olan aşkımız Kavlimiz değil miydi sürecek ölünceye kadar. Bu yolda yürüyeceğiz ha iki ha üç Ben sen ve de onun sevgisi Seveceğim seni sevdiğim gibi Seveceğim beni sevdiğin gibi Kabulleneceğim kalbimin emrettiği gibi Ölüm ayırıncaya kadar göndermeyeceğim Ne İzmir ne Konya ne de başka bir yer Yüreğimin kapısında sonsuzluk yazıyor Sana açık evim evin, yurdum yurdun Sen kalbimin sultanı Ruhumun sahibi olan kadın Kollarımı açtım sana Durma uzağımda gel sarıl bana Şimdi tam zamanı Sorarım karım olur musun sana? Sorarım kadınım olur musun? Benim bir parçam olur musun? Kutsalım, mahremim olur musun bana? Ne dersin? Ver mısın?/ Yok musun? Tuğrul Ahmet Pekel 2015/Haziran |