Var mısın? / Yok musu
Meçhulden gelen sevgiliye
Kavga
Döğüş ve
Mutluluk
Gecenin karanlığından
Sabahın aydınlığına
Şaşırdım demesem yalan
Yalandı kavgalarımız
Sıkıntılarımız dağlar kadar
Bir gerçek var sen ve ben
Ve bitmeyecek olan aşkımız
Kavlimiz değil miydi sürecek
ölünceye kadar.
Bu yolda yürüyeceğiz ha iki ha üç
Ben sen ve de onun sevgisi
Seveceğim seni sevdiğim gibi
Seveceğim beni sevdiğin gibi
Kabulleneceğim kalbimin emrettiği gibi
Ölüm ayırıncaya kadar göndermeyeceğim
Ne İzmir ne Konya ne de başka bir yer
Yüreğimin kapısında sonsuzluk yazıyor
Sana açık evim evin, yurdum yurdun
Sen kalbimin sultanı
Ruhumun sahibi olan kadın
Kollarımı açtım sana
Durma uzağımda gel sarıl bana
Şimdi tam zamanı
Sorarım karım olur musun sana?
Sorarım kadınım olur musun?
Benim bir parçam olur musun?
Kutsalım, mahremim olur musun bana?
Ne dersin?
Ver mısın?/ Yok musun?

Tuğrul Ahmet Pekel

2015/Haziran