GÖNLÜ DİL YAKIYOR.Asumana gerince gönlümün aylasını Eşkiya yüreğimden bin debi Nil akıyor. Afakanlar basınca aklımın yaylasını Sürek avı boyunca gönlümü dil yakıyor. Gözler binbir riyada,dudak bükmekte saflık, Tek ayak üzerinde,yeminler hep musaflık Herkes okyanus,derya, her can ise asaflık Bu nasıl bir mezat ki, can cana zil takıyor Her tür sıfat ve fiil, dile pelesenk olmuş Sanatın merkezine kara sinekler dolmuş Üç kuruşluk pezevenk ,pinnikte kazı yolmuş Aslan postunda canın ,gözünden fil bakıyor. Nice olmazı bir can, fütursuzca oldurmuş Akıl yürek dostluğu, miadını doldurmuş Bir tek kök ayrık otu,çimenleri soldurmuş Humus yüklü topraklar,bak şimdi kil kokuyor Kalıplara bakınca, "budur" dersin ilk önce. Aslan,çakal aynıdır,bakar isen tek gönce Anlarsın ki kuzu kurt, gün geceye dönünce Bülbülün yuvasında gör ki bir çil şakıyor. Hasbelkader dengini bulursa da bir çift öz Tek iple iki boynu vuruverir bir kem söz Karışmış ne yazık ki ,köçek ile has dansöz Yemlik taktığın öküz ,gözüne mil kakıyor. Nermin Akkan Asaf: vezir, |