Bir yaz günü kurduk dost sofrasını
İki bin on üçtü yıl yaralandı
Kadehler dolup da boşaldığında
Ballıkaya denen el yaralandı


Ah ile âmânı dağlara saldık
Her söyleyişte bir nefes aldık
Hekimhan Arguvan arada kaldık
Ilgıt ılgıt esen yel yaralandı


Vurduk bağlamanın sarı teline
Sesimizi kattık seher yeline
İçimden ağlarken garip geline
Sesleri getiren tel yaralandı


Türküler söylendi kör karanlığa
Uzak durun dedik riyakârlığa
Her şey dayanmıyor inan varlığa
İçinden ağlarken dil yaralandı


İçim burkulurken hep yere baktı
Sanki karasuydu yanımdan aktı
Bu anı içimde çakmak çakmaktı
Açığa çıkmayan zül yaralandı

*
Anlamadım neden içten akmadı
Başını kaldırıp bir kez bakmadı
Anladım ki Süleyman’ı takmadı
İçimdeki yanan hal yaralandı

Süleyman ÖZEROL
Ankara, 12 Mayıs 2015