Eşim bir tanıdığı anlatıyordu, şöyle ağladı diye, bu bir ayrılık durumu idi; bu böyle bir ilhamla, ayrılığı şiire dökmeye yaradı.

Sen gittin gideli, gülmedi yüzüm,
Gökyüzü halime baktı ağladı.
Başka hiç kimseyi görmedi gözüm,
Gözümde şimşekler çaktı ağladı.

Neşeyi, huzuru, aşkı yitirdim,
Gönlümü alıp hekime götürdüm
Yazdığım şiirde satır satırdım,
Garip gönlüm karaları bağladı.

Sensizliğe alışırım sanmıştım,
Onun için biraz oyalanmıştım,
Ateşinle alev alev yanmıştım,
Yokluğun bu yüreğimi dağladı.

Başkasına diyemedim halimi,
Lal etti de tuttu felek dilimi,
Tutmadı ki kimse benim elimi,
Dertler üzerime doğru çağladı.

Bedenimi kaplayınca yaralar,
Gülemedim bağladım hep karalar,
Sen gidince hastalık bu aralar,
Ölümüne bedenimi yağladı.

Dertli, sensiz uyandı bak bir güne,
Şöyle bir bakınca hasretti düne,
Bir umutla baktı feleğe yine,
Ancak, aşkımıza tabut sağladı.


ERDEMLİ-01 Haziran 2015 Pazartesi
Cafer AKSAY