YORULDUM ARTIK
Yıldızları saydım sabah olmadı
Bu nasıl çileymiş hala dolmadı Yalvardım Allah’a sabır kalmadı, Özür dilemekten YORULDUM ARTIK. Ömür boyu rahat oturamadım Elimde işleri bitiremedim Hayırlı bir haber getiremedim, Özür dilemekten YORULDUM ARTIK. Hasret çektiklerim yanıma gelmez Kardeş dediklerim yüzüme gülmez Selam verdiklerim değerim bilmez, Özür dilemekten YORULDUM ARTIK. İki kapılı han girenler çıkar Yüzü gülmeyenler kaşını yıkar Hasta yatağında canından bıkar, Özür dilemekten YORULDUM ARTIK. Düşman dediğime selam vermedim Ben haksızım diyen insan görmedim Kimsenin önüne mendil sermedim, Özür dilemekten YORULDUM ARTIK. Ne ağa ne paşa minnetim yoktur Yanındayım diyen dostlarım çoktur Boş söylenen söze karnımız toktur, Özür dilemekten YORULDUM ARTIK. DOĞANAY’ım sakın kendini yorma Aklı olmayana dinini sorma Sevdiğin insanın kalbini kırma, Özür dilemekten YORULDUM ARTIK! Kemal DOĞANAY |