Söylemediklerimizi yazarız...
Dil, susar insanın kalbi konuşmaya başlar
Kalem, dile gelir... odundan yapılmıştır nihayetinde
Kalemi, tutan eller canlıdır..


Kimi gün hüzünlüsündür , kalbin dili kalemdir
Acıları damlatır mürekkebinden... yağmurlar yağar,
Gözlerinden... işte o zaman mevlaya döner yüzün
Yüz kerede terk etsek yüz kerede sırtımızı dönsek..
Bizi karşılıksız sever ... insanlar, öyle mi ? peki...
İnsanlar, illa ki menfaat bekler illaki ...
Yaşayarak öğrendim ben ..

.
Rahmetli dedem söylerdi ; bunları" kulağına küpe" yap kızım
"Yap bir iyilik denize at " "kinci olma insanların senin gözle
Göremedin hissedemediğin acıları kederleri vardır.
Belki söylemeye çekinirler, akıllı ol çok düşün yargılamadan önce
Söz ağızdan çıktımı geriye dönüşü yok " derdi
O, zamanlar anlayamazdım ne demek istediğini ...
Zamanla büyüyor insan ...


Nihayetinde insanız düşeriz şaşarız ..
Birilerine bazen çok kızarız ya tek yapmamız gereken şey
Uyumadan önce cevap vermeyin kesinlikle...
Göreceksiniz ki uyandıktan sonra daha farklı düşüneceksiniz ..
Bir de o kişinin yerine kendinizi koyduğunuz zaman...
Kalbiniz yumuşayacak aynı şeyleri bizlerde yapabiliriz
Yapmam, deme sakın mutlaka yaparsın...

( bu yazımda ata sözleri var yaşadıklarım bir bir olsun diye kulladım
eğer ki bir sakıncası var ise silerim )

Aslı Gül