Bir yağmur seranomisi gibiydi bütün çarpık fikirlerim
Düşlediğimden de güzeldi tüzel düşünceleri
Demişti ki; ‘’ Sevgiyi avucunda tutabildiğin sürece
Her an sana aş-k olur’’
Şimdi aş- ksızlıktan ölüyorum…





Kal demeyi bilmeyen bir kalem
Yağmur olmayı bilmeyen bir gözyaşı
Tutmayı başaramayan bir eli
Titrek ölüm safağında bir kirpiğin ucunda asimile olmuş
Peyderpey kelimeler soğuk bir duş etkisi gibi düştü yatağıma.
Şimdi
Bir
Bulutum gökyüzü olmayan.
Bir yaprak misali düşecek toprağım yok sensizlikten.




Ve bu gün
‘’Nasıl istersen öyle olsun’’
Demek istediğim günlerden
Yoksun, belki de yokluğunun rehavetidir sinen üstüme
Bilirsin bir sana, bir de sensizliğe deliyim.






Yüreğime kaldığın yerden devam ediyorum her sabah
Ne son buluyor, sensizlik
Ne de ilk oluyor ayrılık.
Öpüyorum aş-k akan gözlerinden
Aşk(ım)la kal…