aşk-la
Bir yağmur seranomisi gibiydi bütün çarpık fikirlerim
Düşlediğimden de güzeldi tüzel düşünceleri Demişti ki; ‘’ Sevgiyi avucunda tutabildiğin sürece Her an sana aş-k olur’’ Şimdi aş- ksızlıktan ölüyorum… Kal demeyi bilmeyen bir kalem Yağmur olmayı bilmeyen bir gözyaşı Tutmayı başaramayan bir eli Titrek ölüm safağında bir kirpiğin ucunda asimile olmuş Peyderpey kelimeler soğuk bir duş etkisi gibi düştü yatağıma. Şimdi Bir Bulutum gökyüzü olmayan. Bir yaprak misali düşecek toprağım yok sensizlikten. Ve bu gün ‘’Nasıl istersen öyle olsun’’ Demek istediğim günlerden Yoksun, belki de yokluğunun rehavetidir sinen üstüme Bilirsin bir sana, bir de sensizliğe deliyim. Yüreğime kaldığın yerden devam ediyorum her sabah Ne son buluyor, sensizlik Ne de ilk oluyor ayrılık. Öpüyorum aş-k akan gözlerinden Aşk(ım)la kal… |