Bazen düşünüyorum.
Hayat’mı çok acımasız yoksa ben mi.?
Galiba hayatın bu acımasız üçgeninde
En dar köşeye yatırılmışım.
Nefes alayım derken daha çok nefessiz kalıyorum.
Yaşamak çok ayrı yaşayamamak çok ayrı
sen varken senin yokluğun gibi
Nefessiz kalmak’mı bu yoksa sensizlikte acı çekmek’mi
Geçmişe dönüp bakmak istedikçe sen geliyorsun aklıma
Hani O gidişin vardı’ya ardına bile bakmadan
Yüzüme tek bir söz söylemeden
Gidiyorum demeden gidişin vardı ya
İşte hep geri dönüşünü beklediğim andı giderken
Seviyorum aslında sensizliği yaşamayı bile
Kendime küfür edesim geliyor çok zaman
Ulan diyorum gelmişini geçmişini..
Kalıyorum orada..
Sanki donuyorum dudağımdan tek bir söz çıkmıyor
Sana ait tek bir cümle ifade edemiyorum.
Seni anlatmak çok zor anlatamıyorum.
Seviyorum deli gibi seviyorum.
Ölürcesine seviyorum belki ama grurumun önüne geçemiyorum.
Bu kaçıncı gidiş’indi bilmiyorum.
Acınası bir haldeyim gerçekten
Acımak bu olsa gerek
Acınası bir haldeyim..
Elimi açtım sevgi veren olmadı.
Oysa sana açtığım avuçlarımı sevgiyle doldurur’dun sen hep.
Yalan’mı idi yoksa.
Gidişinden anlamam gerekirdi değil’mi .
sen gibi her şey yalandı işte.
Şimdi sus ve dinle.
Sessizliğin şarkısını söylüyorum sana.
Dudağımdan çıkacak iki mısrayla ifade edeceğim sana aşkı.
Sen aşktan anlar’mı idin
Anlamazsın sevmedin ki sen..!
Gülen gözlerim artık solgun bakamıyorum ki.
Tek bir cümle kaldı..
NEFRET..!
Nefret etmekten utanıyorum.
Acaba diyorum çok mu sevdim.
Yok olması gerektiği kadar sevdim.
Kendimden bile çok sevdim.
Öyle çok sevdim.
Değer bilmedin yaşamadın beni anlatamadım sana kendimi.
Galiba tek suçlu ben değilim.
Sen ve senin gibiler’de suç var değil mi?
Unutulmaz anlar bestelemek istiyorum şuanda.
Hatıraları köşelere sızdırıp.
Böyle kalsın köşelerimde.
Sen bir gün gel onları toparla yerinden
Bana geri sun Altın tepsiler içerisinde.
Kendimi sarayda yaşayan bir kral gibi hissedeyim.
Kraliçem sen ol..
Ama çok geç oldu biliyor musun.?
Kral olmak için önce kalpleri fethetmek gerekiyormuş.
Ben senin kalbini fethe’demedim bile.
Seni fethe’dememişken kime hükmedeceğim.
Kime savaş açacağım.
Kimi yeneceğim..
Kendimle savaş halindeyim.
Kendimi yendiğim gün inan bana önümde kimse duramayacak.
Hatıraları atacağım bir bir sensizliğin denizine.
Olması gerektiği gibi olacak.
Belkide boğulacak,sevecek,sevilecek..
Ama olması gerektiği gibi olacak
Boğularak ölecek..!
Tıpkı ben gibi..
Bende öyle ölmüştüm çünkü.
Bitti demek istiyorum sana.
Ben bu hale düşecek adam’mı idim demek istiyorum.
Sana hakaret etmek istiyorum ama
Değmeyecek kadar umursamaz bir adamsın.
Adam bile denmez sana..!
Şimdi otur şöyle karşıma.
Dinle..
Sadece iki şeyden oluşan gözyaşımı sunacağım
Nefretinden aşkıma zincirler vurdum.
Şimşekler çakarken beynimde.
Acının yağmurunda ıslandım.
Üşümedim Üşütmedim..
Tane Tane yağarken üzerime sen.
Ellerimi semaya açarak haykırdım.
Dönme geri sevgili dönme.
Seni seven ÖLDÜ..!

Emre ÖZKAN