GÜLÜŞÜN
GÜLÜŞÜN
Tek kelimeyle gülüşünde kaldı aklım Anlatılması içten Çok içten bir suskunluk olan Ne garip bir depremdi öylesine İçimi sızlatan Oysa ki varlığımdan haberi bile yoktu Yüreğinin, Şimdi senden uzak bir Şiir kaldı geriye Sana dair yazdığım Anlatması içten İçten bir suskunluk olan bende, Neredeydin diyorum bazen Kendi kendime Diyorum da olsaydın değişmeyecek Bir düşünceydin deyip Susuyorum her güne bir kez daha Aslında Böylesine bile kalmanı seviyorum zaman zaman Bakabilecek Vede görebilecek kadar uzak olmak sana Yetiyor hayalimde gülüşüme karışmana Hesap vermiyorum hiç bir şiire Yada bir şehre Nereye gidersem gideyim Aynı kalıyorsun Ne garip bir depremsin sen öylesine İçimi sızlatan Ki bu derece ben oluşun bende Kimine göre saçmalık Bana göre ise başkalık... İmdat DEMİR |