Savaş Altuğ

5 Nisan 2011 ·


.





YAĞMURUN SESİ.....................................




Bazıları meleklerin gözyaşı der, bazıları bilimsel konuşur, ama ayrıdır yağmurun sesi. Bazen huzur verir, bazen acımasızca düşer toprağa, bazen de sevişir rüzgarla. Doğanın ritmidir yağmurun sesi. O, orkestrayı yöneten şef gibidir. Her dokunduğu yerde farklı bir ses çıkarır, her şey aynı anda olur. Bir duygu patlamasıdır belki de yağmur, bir aşk öyküsünün son anı gibi.




Aşk fısıldamaları var şu anda burada. İnsanlar sessiz ve düşünceli yürüyorlar. Endişelerin olmadığı zaman bu. Sadece gözükmek için çabalayan ay, bulutların gücü ve yağmurun sesi var. Denize düşmek için büyük bir çaba harcıyor yağmur, sanki rüzgarla işbirliği içerisinde. Burası bizim sahil. Herşeyi paylaştığım sahil, ıslandığım sahil, şahit sahil. Hiçbir tasası yok buranın, hiç bir küskünlük yok burada, insanlar yürüyor burada, sessiz ve düşünceli.



Sanki tanrıya daha yakınım burada ; Uzaklardan bir gitar sesi geliyor, yağmurun sesini ritim alarak. Hüzünlü bir ses bu, sonu olmayan bir şarkı. Çırpınıyor dalgalar gibi, bir ileri bir geri. Bir an boğulmak istiyor, sonra mehtap oluyor sessiz mavide. Karamsarlık esiyor rüzgar, elde edilememenin hazin sonunu taşıyor üstünde.Hayal oluyor her damla, düşen damlaların altında.Yaşanmışlıkları hissediyorum oturduğum taşın üstünde. Kaç kişi ağlamıştır acaba burada, kaç sevgili sarılmıştır, kaç başıbosş kedi uyumuştur. Hepsine saygı duyuyor yağmur, hoş bir sesle üstlerini örtüyor. İyi geceler diliyor.



Çiçeklerin bayramı gibidir yağmur. Bir karnaval havası onlar için. Dans ederler hiç bir tutkuları olmadan. Sonra daha çok sarılırlar toprağa, hiç bırakmamacasına. Sanki bir çocuğun oyuncağını bırakmak istemeyişi gibi. Çok narindir onlar, ama umursamazlar damlaların hızını. Düşünmez çiçekler, sadece beklerler yağmuru. Onda hayat vardır çünkü.Bir çiçeği koparsan bile, o duyar yağmurun sesini.



Bazen uzaklara gidiyorum bu huzurda. İlginç bir yolculuk oluyor. Belki de hayatımda hiç göremeyeceğim, belki de hiç olmayan yerlere gidiyorum. Hiç kimsenin olmadığı ve herşeyin olduğu yerlerdeyim şu anda. Haykırıyorum umarsızca, koşuyorum soluk soluğa. Nefesi içime çekiyorum. Hiç birşey önemli değil ki şu anda. Ne başkaları ne de gürültü. Sadece gölgemi görüyorum, hayalleri uçsuz bucaksız yollarında. Beni bırakmayan ve herşeyim olan gölgemi. Bir ışık beliriyor karşımda, oraya doru uzanıyorum ve Ay’a ulaşıyorum. Sahilime tekrar geldiğimde bana bakıyor dolun dolun. Yağmur durdu : Ama ben taşıyorum yağmurun sesini yürürken. Sende duyabilirsin yağmurun sesini. Sadece ; kapat gözlerini ve dinle.....................kapat ve dinle YAĞMURUN SESİNİ...................