İşçiyim ben,
Sırtımda ağır yük.
Yüzümde derin çizgi.
Saçımda ak.
Anlaşılamamak...

Namusuyla çalışıp
Helalinden kazanan
İnsanca yaklaşılmayan
Horlanıp hakir görülen,
İtilmişim ...

Aldığı maaşla,
Ay sonunu bilmeyen.
Adalet diye haykırdığında
Kapıda denilen.
Çocuklarının gözlerine bakamayan.
Babayım ...

Bazen yerin dibinde,
Bazen üstünde,
Dünyanın yükünü
Taşıyanım...

Verdiğin asgari ücret,
Nede çok!
Üç çocuk dedin üçledik,
Ev kira,yakacak,giyecek,
Verdiğin sözü tut devlet!
Dellendim artık,
Kan beynimden sıçrayacak!..
Adalet ne zaman
Tecelli edecek ?

Ben ölünce ahlanıp vahlanma
Kanun çıkarıp artık bana acıma
Hakkımızı yiyenler
Mahşerde buluşma...

Zaten yaşarken ölenim
Kapitalist düzenin kölesi,
Taşeron firmanın köpeği
Siyasetçinin uşağı
Dipsiz kuyuda
Yusuf’um ben....

Mehmetali Gök 06-12-2014