FATİH NE DEMİŞTİ

Yan yana geldiğim ilk gün, ve gündü
Güneşin mutluluk gözyaşlarını döküldüğü gündü
Bütün kelimelerin intihar ettiği gündü bugün
Yada herhangi bir gündü
Yirmi mart, yirmi dokuz ekim
On sekiz şubat, sekiz temmuz
Sekiz kasım, on altı haziran
On sekiz haziran
Aha da gene yalnızım gönül hapishanesinde
Ne mi yazdım... boş verin
Arada uzun hava çektiriyorum kalemime o kadar
Benim hislerime, yaşadıklarıma, yaşayacaklarıma
Yaşatacaklarıma kimsenin aklı ermez
Sevdiklerim, saygı duyduklarım, nefret edemediklerim
Saklıdır gönül defterimde
Yani herkes gelirken
Ben çoktan dönüyordum
Yolda karşılaştık sizlerle
Ben sizleri gördüm
Hiçbiriniz görmediniz beni
İstanbul seni çok seviyorum
Görmediğim boğazlarını, camilerini değil
Gördüğüm kara kaşını, kara gözünü
Pamuk elini, şirin burnunu
Tatlı yanaklarını, rüzgar saçını
Evet onu çok seviyorum
Fatih ne demişti sana İstanbul
Koca han adaşım oluyor hatırlatırım sana
Ey bütün güzellikleri bağrına basan İstanbul.

FATİH GÜLER