Eflatunun sancısı....sevgi şaka değil bir gerçek, kalpten kopan umutlara koşan ölüp ölüp dirilen bir günü ona bölüp tekrar tekrar doğan hayatı oynayan tek kişilik haneler de kara kara siyah siyah gündüzüm gece olmuş misali ayda ararken sessizliği yıldızların bakışı bir hoş sensizlik fingirdeşirken yalnızlıkla hasret özleme bulanmış kaş göz arası kayıp zaman bitmiyor tükenmiyor yokluk varlık hecelere malum dört köşelik sabrın kaygısı güleceği yok gibi yüzüme maske takmış kaderin belki ahı bana rast gelmedi sanki eflatunun sancısı.. can damar da, ruhun sol tarafı yatmak kalkmakla bulamıyor teselli geçeceği de yok gibi yok gibi yok gibi belki bunun adı sevgi, kalbin gönüle attığı çalımın en güzel şekli... (Berlin,14.05.2015) Talat Özgen |