Bir dağ var minik bağın ardında göğü delmiş,
Bir gün parlak bir yıldız kayarak ona gelmiş.
Gökten düşen yıldızlar yüreğine inermiş,
Bu yıldızın olduğu yere koku sinermiş.

Dağ alınca kokuyu, duymuş derin korkuyu,
İlk defa hissetmiş o böyle tuhaf bir duyu.
İçinde kıyametler ve ağır bir çarpıntı,
Kaçardı o kokudan açık olsaydı bahtı.

Aramış her yerini, bulmuş parlak yıldızı,
Görünce yüreğinde başlamış büyük sızı.
Sormaya korkmuş, yine de duramamış ama,
"Söylesene güzellik nasıl düştün tahtıma."

Anlatmış parlak yıldız her şeyi hararetle,
Dinledikçe dağ onu bakakalmış hayretle.
"Bu duyguya bir isim vermek gerekli artık,"
"Sen aşk ol parlak yıldız ben de divane aşık."

Yıldız korkmuş dağdan dağ bir anda parlayınca,
Dağ kararmış o anda yıldızı anlayınca.
Atlamış dağın koca kalbinden minik bağa,
El sallamış gülerek koca yürekli dağa.

Tutuşmuş dağ yıldızın ardından, alev almış,
Parçalanmış, sonra da geriye bir taş kalmış.
Şimdi aşık yok olmuş ne solu var ne sağı,
Ne savaş ne mevsimler aşk yıkmış koca dağı.

SCKaradeniz [Mr. Lonely]