Yobaz’a!

İnsan kimliğini alırdın, önce,
İnsanı hak bilip sarsaydın bir kez.
İnsan sofrasında hakkı bulurdun,
Sen özünde hakkı görseydin bir kez.

Kabarmazdı, kalbin öfkeyle kinle,
Savaşırdın önce kendi cehlinle.
kandırmazdın halkı imanla din’le,
hakkın divanına varsaydın bir kez

Takiyeler yapıp yalan katmazdın,
Dini kulanıpta küfre batmazdın!
Dünya için, insanlığı satmazdın
Sır değil serrini verseydin bir kez.

Öyle bir mîras ki, bu toprak bana!
Gülüp geçtin yobaz dökülen kana.
Anadolum güneş olurdu sana
Yüreği namluya sürseydin bir kez

Kandırdın ceddini oruç, namazla,
Nasıl bakacaksın maziye hazla,
Bakardın gerçeğe onurlu yüzle
Sen özünle dara dursaydın bir kez

İçinden zinayla cenneti andın
Haram meyveleri helal mi sandın
Yıkılmazdı evin’ başına kondun
Özgürlük düşünü kursaydın bir kez

İçinde fetbazlık, dışında hüzün,
En yakın dostuna, geçmiyor sözün,
Belik kızarırdı , o keçe yüzün!
Özünü meydana serseydin bir kez..

Yalanla büyürken dinsel inancın,
Özünde gizlice, büyüdü sancın.
Eşin olur muydu, kardeşin bacın
İçinde pis nefsi kırsaydın bir kez.

Bakmadın dünyanın önü’ ahrına
Düşürdün gönlünü rüşvet zehrine
Dönmezdin takiye yalan nehrine!
Vurguniye hakkı sorsaydın bir kez..

Abdullah Oral