Nasıl bir şeyse sevmek
Bumeranglar içinde kala kala sevdik üç can’ı
Yurt boyu
Çapaklı gözlerini
Yalpalayan tedirginliklerle aradık.
Dağlardan dönmüştük onlarla birlikte
Mayıstı günlerden
Nasıl da akardı Şarkışla’dan çelikleşen umut
Nasıl da bakardı Ankara’dan yay gibi gergin öfke.
Teslim olmak zulümdür yüreğe bu gençlikte
Aşktan daha da kutsaldı devrim
Dilimizde leyli leyli ağıtlar
Sağaltmak vardı düşleri yarınların kadim bozkırlarında
Zulüm epeyce dolduruyordu kendi avlularını
Yitmeye ad koymak hey anam hey…


Kavuşmaların yüzünü kapatmak Deniz’le
Aslan’ım…
Yalanım varsa namussuz olayım İnan...
Ki ben doğruları söylemekten geri durmamayı
Sizlerden öğrenmişim
Uysallaşmayı bir lokma ekmekle değişmeyi
Teslimiyeti alınlarına katran gibi sıvayanlara zehir zıkkım olsun yaşamak…


Yarım yüzyıl öncelerin şiirini yazıyor kalemim
Sabah loşluklarından birine düşüyor gölgeleriniz
Devrim sevdalarını sabaha ve ölümlere gönüllü gidişle
Özdeş kılabilenlerin öfkelerini resmediyorum tarihin tuvaline.


Kollarınızdaki paslı çelik kelepçeler çağın intikam şiirleridir
Nefretin kirli suları yürütülmüştür dokularından
Bu şiirle umudun kayıp halkalarını arıyorum
Iraklaşmıyorsunuz yıldız olup bilinmeyen boşluklara
Gönülleriniz dağ lalesi
Sevdayı binlerce çoğaltmak adına
Her tomurcukla yeniden gülümsemek adına
Kahrolası bataklıkları kurutmak adına
Erkeden kalkmak ve yürümek zamanıdır zifiri loşluklara


Ey Deniz’im
Uçurumlardan korkusuzca salınan Aslan’ım
Yönünü bize dönmekte olan Hüseyin’im.
Önce sevmek gerekti ölmeye yatmayı
Seve seve asılmak vardı darağacı rüyalarına
Gri kum tepeleri gibi bir sabrın aksiydi
Yüreklerinizden yüreklerimize yolladığınız
Yuvasını terk eden Yusufcuktu kahpe ilmeklere
Sarılarak…Denizdi dirençli dalgaları
Gözlerini parıldatan
Yetersiz sevdalarda İnan ‘ın yüzünde kara yağızdı başaklar
Meddi ve belki de cezirdi güneşin doğmasına yakın saatlerde
Bekleyiş uçurumlarının kenarında ölümleri beklemek…


Yüreklerimizden uçup giden üç serçe
Geçikmeyin artık …Sevmek yine sevmek ve asılarak
Şiirler yazmak için nidalarımıza
Üstüne siyah örtüler düşürmeyin granit tenlerinizin
Varıp gidin
Kızıl ve direngeç sözcükler eklemeye devrimin şiirine
Güneşi içme vakti gelmeden
Umut ve sevda içindir ki
Üç fidan on yıllardır gül açar da
Kendi mezarlarında gülümser



NECDET ARSLAN

altımayısikibinonbeş