SAÇMA SAPAN BİR KARANLIK
Beni sevmediğin kadar çok seviyorum seni.
Hiç sevemeyeceğin kadar da çok seveceğim... Yanlızlığımı asla çıkartmıyorum aklımdan... Şansımı hep yeniden denemektense, Bildik,tutsak,unutulmamamış ama çaresiz senler yaşıyorum... Benim bu ömüre sığdırabileceğim başka bir aşk daha yok... Sevemem ki aşık olmam ki senden bir başkasına... Canımı unutupda, Canım diyemem ki bir kere daha... Şimdi senin sağnağının altında, Kupkuru kalmış bir sevdam var... Umutlarım yeşrmeye ne zaman hazırlansa... Kurunun yanındaki yaşdan öteye varamıyorlar... Kısır,anlamadığım,saçma sapan bir karanlık içinde, Nereye elimi atsam senden birşeyler çıkıyor karşıma. Ne zaman kağıt kalem alsam yanıma... Bıraktığımda, Adının baş harfini yazıyorum kağıdın bir ucuna. Sen,ne zaman bitersin diye sormuyorum artık gönlümde, Belli ki bitmeyeceksin artık... Bu kadar acıya dayandıysam, Belli ki ölmeyeceğim artık... Senden uzakta bir yerdeyim, Bıraktığından biraz daha farklı, Hayata biraz küsmüş, İnsanlardan daha bi soğmuş, Kendini hiç umursamayan, Ama seni asla unutmadığım bir yerdeyim... Tek istediğim, Olurda bir gün karşılasırsak, Çevirme gözlerini,yanlızca yarım dakika yeter bana... |